Vandaag is het 4 mei. Dodenherdenking. Een dag als alle anderen. Ogenschijnlijk dan.

4 mei gaat over oorlog. Over strijd. Over mensen die hun leven hebben gelaten. Daar staan we twee minuten bij stil. En daarna gaan we verder met ons leven.

Of gaat 4 mei over meer? Gaat 4 mei over liefde, over passie en over verlangen naar een tijd die beter is. Gaat 4 mei niet over de mensen die een keuze maakte. Een keuze om op te staan. Om te weerstaan. Om een vuist te maken naar alles dat ze tegenhield. Tegen alles dat stond voor haat en verdrukking. Tegen alles dat ingaat tegen de menselijke natuur. Die natuur die onszelf laat verlangen naar vrijheid. Laat verlangen naar liefde, laat verlangen naar elkaar. Leven met elkaar. Om elkaar te ondersteunen. Elkaar te laten groeien. En elkaar te laten ontwikkelen tot alles dat we zouden kunnen zijn.

Laten we dat onthouden. Laten we daar voor staan. En laten we samen kijken hoe we technologie kunnen inzetten om te herdenken, te vieren en vooral, om te bouwen aan een toekomst voor iedereen.