Gisteren haalde ik even een kaartje bij de boekhandel. Nou geloof ik er zelf in dat je beleefd bent naar anderen. Als ik het een beetje kan voorkomen bel ik dus ook niet in een winkel. En al zeker niet als ik iets ga afrekenen. De mensen achter de kassa zitten er immers ook niet voor niets. Ze zijn er omdat ze klanten als ik willen helpen om een product af te nemen en af te rekenen. Prima. Ik wil dat waarderen en wil iemand dan dus ook beleefd te woord kunnen staan. Gisteren ging dat echter anders.

Twee kassieres zijn bezig om twee mensen voor mij te helpen. Prima, ik sluit achteraan. Als een van de twee kassieres klaar is, gaat de telefoon. Ze neemt op. Het ideale van het bellen van winkels is immers dat je direct aan de beurt bent. Want de telefoon gaat altijd voor. Nou had ik daar op zich niet zo’n probleem mee, want voor mij stond maar een persoon en die was al aan het afrekenen. Waar ik wel een probleem mee had, was dat de bellende kassiere mij wenkte om het kaartje af te rekenen. Ze nam de kaart aan, zocht wat op in een boekje voor de bellende klant, liep naar de kassa, bedacht zich wat etc. Het ging zeker 5 keer zo langzaam als dat ze mij direct geholpen had en intussen was de tweede kassiere ook klaar. Ik had al met al dus sneller klaar geweest als ze zich gewoon aan haar telefoontje had gewijd en ik had gewacht. De tweede kassiere kon het nu ook niet van haar overnemen. En op het moment dat ze mij moest vertellen wat het kaartje kostte moest ze de telefoon ook nog neerleggen.

Klantvriendelijkheid betekent ook dat je je echt richt op een klant. Zowel een bellende klant als iemand aan de balie. Zorg ervoor dat je je kunt concentreren, dan wordt de klant die je helpt sneller en beter geholpen. En dus een tevreden klant. Probeer jezelf niet te splitsen. Echt, dat werkt niet. Ook al denk je dat je ze dan allebei tegelijk geholpen hebt, het geeft beide klanten het gevoel niet de aandacht gehad te hebben.